Dag 3

Nou, dit was me een dagje wel!

Vanmorgen begon de dag op tijd, rond 08.00 uur waren de meesten al wel wakker. De zon scheen heerlijk blij aan de strakblauwe hemel, de sneeuw schitterende ons tegemoet dus bij uitstek een veelbelovend vooruitzicht om een mooie dag skiën te krijgen.

Omdat we eerst de skipassen nog moesten halen beneden aan de piste, besloten Annemiek, Kirsten en Rowan vast naar beneden te skiën en daar op ons te wachten. Vlak voor wij weg zouden gaan, belde Annemiek met de vraag of ik aan Francoise wilde laten weten dat zij óók nog op de 'oefenpiste' zou blijven. Het naar beneden skiën was haar meer tegengevallen dan ze had verwacht. De spullen van Francoise in de auto gepakt, en nadat we de passen hadden gehaald, zijn wij weer terug gereden naar het appartement om vervolgens met ons zessen naar de lift te lopen die ons omhoog zou brengen, zodat we de blauwe piste 7 zouden kunnen gaan nemen.

Voor mij persoonlijk begon de uitdaging (1) al bij het naar boven klauteren...hoe kom je in godsnaam normaal boven??
Maar goed, na wat zuchten, strompelen en licht glijwerk, stond ik dan eindelijk daar waar ik redelijk veilig naar de liften kon lopen.
Maar ja...als je nog nooit hebt geoefend om in een stoeltjeslift te komen, en je hebt te maken met 1001 ongeduldige toeristen, dan is
uitdaging 2: het proberen bij je stoelmaatjes te blijven...kansloos! dat duurde geen twee stappen, toen stonden er al 4 personen tussen mij en Robbie, Rowan, Kirsten en René. Rob en ik zijn toen maar in de volgende lift gestapt...pffft.

Onderweg voorzichtig aan Rob de volgende intructies gevraagd én goed uitgelegd gekregen, dus het uitstappen/glijden uit de lift geen wonderwel soepel. Poeh...wat een opluchting was dát!

Maar goed...toen ging het skiën beginnen!! Kirsten was zo weg, dat is een natuurtalentje! Daarna volgden wij en raar maar waar:
Het eerste stukje ging eigenlijk best wel goed; viel niks tegen.
Prachtige omgeving, heerlijk weer, en soepel de bochtjes van links naar rechts en terug...
Tot het punt waar Kirsten en Rowan op ons stonden te wachten en gelijk zeiden toen we aansloten om te genieten van het uitzicht: 'kijk maar niet naar links'.... daar ontstond een licht paniekmoment: "holymoly wát STEIL!".

We hebben écht even overleg moeten hebben hoe we dat uberhaupt wilden gaan doen, ze kwamen vanaf boven (de rode piste) écht héél hard aansuizen en wij, met onze beginnelingennivo,...poeh.
Rob was de eerste die de moed bij elkaar had en overstak naar de rusitge kant van de piste, om daar bijna plat te gaan. Ik dacht toen, wat hij kan kan ik ook, en hop, skies naar voren en gaan, nou...dat heb ik geweten!!

Gáán deed ik, héél hard, té hard en harder en nog harder, totaal géén controle meer over de skies, de pizzapunt om te remmen gedaan, wel een hele pizza, maar de skies wilden niet luisteren, met alle gevolgen van dien...hóe ik ben gegaan weet ik niet, wél dat ik ontzettend hard naar beneden ben gevallen, gerold en gestuiterd. Ik had maar 2 gedachten: 'als Rob mij maar niet ziet gaan, want die blijft dóód, en 'daar ga ik'.
Ik voelde een ski afgaan, ik merkte dat ik een stok verloor maar ach...uiteindelijk kom je ergens tot stilstand en merk je dat je nog leeft!

Robbie kwam op zn kont naar me toe glijden met 1 stok en de ski, vervolgens kwamen René en Rob. De schrik zat er even goed in en we kwamen allevier wel tot de conclusie dat het ondoenlijk was om deze piste normaal af te maken, waarop we maar lopend aan de tocht naar beneden zijn begonnen. En geloof mij...óók dát is geen pretje!!
Maar goed, uiteindelijk benenden aangekomen, het laatste stukje nog maar even geskied tot ons appartement.

Rob was er helemaal klaar mee, en we besloten even koffie te gaan drinken. Annemiek en Francoise waren inmiddels ook in het appartement, en daar hoorden we dat óók Francoise vandaag een spectaculaire oefening had gehad: zij heeft voor het eerst in haar leven een salto gemaakt! Op de beginnerspiste, tegen het opvangnet, die haar niet hield, en hoppa, in een salto erover heen om aan de andere kant van het net te blijven zitten. Efin, we zijn het er allemaal over eens: morgen éérst lessen! Dit gelijk geregeld en daarna lekker even naar een stube gewandeld om daar, al wachtend op Robbie en Kirsten, alvast aan de après-ski te beginnen. Leuke tent, leuke muziek, lekkere drank, en een geweldig gezellig gezelschap, hoe leuk kan je het hebben!!

Op het moment van schrijven, zitten de heren voetbal te kijken, enkele vrouwen te lezen, appen op de slaapkamer, een andere vrouw zit in de sauna en ik dus te tikken.
Morgen om 10.00 uur worden bij de skischule verwacht en gaan we weer even de puntjes op de i krijgen voordat we de piste weer op gaan.
Foto's zal ik bijvoegen.