Dag 7, 5 september

Vanmorgen vroeg opgestaan! Ik had het plan opgepakt om éérst te gaan douchen, daarna de afwas te gaan doen en dan het ontbijt klaar te gaan maken voor ons, zodat we op tijd konden vertrekken.

Bij de douche aangekomen, bleek de boiler stuk te zijn, dus géén warm water. Nu ben ik best een held, maar met koud water gaan douchen staat niet op mijn heldenlijstje!! Dus in mineur terug om eerst maar koffie te gaan maken.
Bij de tent bleek mijn schat al aan de afwas te zijn begonnen, dit samen even afgemaakt, toen de koffie aangezet en naar de andere kant van de camping gelopen om daar in de douches te gaan opfrissen.
Terug bij de tent had ik de koffiefilter niet voldoende terug geplaats, véél koffie dus op het aanrecht en weinig in de kan; zucht...opnieuw!

Na 2 koppen koffie en een broodje uit de knuist, zijn we op weg gegaan naar Lalinde.
Een binnendoor route waarbij we weer door zulke mooie, pittoreske dorpjes kwamen; ik zou hier tóch echt wel willen en kunnen leven hoor!
(tenslotte gaan ze hier ook dood, getuige de vele én gróte kerkhoven!)

Bij Lalinde aangekomen, geparkeerd op de aangewezen P plek; en laat dat nu net bij het plaatselijke kerkhof zijn; geweldig; ik hou ervan.
De markt opgelopen en werkelijk :zó uit een film. De dorpelingen kennen elkaar inderdaad, verzamelen zich bij de markthal, op het terras; koffie, gezelligheid, wat een feest.
Een cappuccino op het terras gedaan, en hoe grappig hier: de cappuccino is koffie met vers geslagen slagroom, lekkerrrr hoor.
Daarna de markt opgegaan, en gelukkig begin ik het steeds beter te leren: niet alles kopen wat leuk, mooi, apart en authentiek is. Dit laatste is namelijk niet altijd waar, dat zie je op álle markten in de omgeving terugkomen. Dit keer is het gebleven bij een hele mooie (zomer/markt) tas; zo'n rieten in gezellige kleurtjes die veel als strandtas gebruikt wordt.

Na deze marktbeleving zijn we de papiermolens gaan opzoeken. Maar eerst nog even wat informatie over het kanaal van Lalinde.
Het kanaal van Lalinde is nauwelijks 15 km lang, maar door de aanleg van dit kanaal omzeilden de schepen de gevaarlijkste stroomversnellingen van de Dordogne.
Halverwege 19e eeuw was het de drukste tijd van de handelsvaart op de Dordogne. Tussen 1848 en 1857 telde men jaarlijks gemiddeld 325 schepen, en tussen 1858 en 1867 zelfs 400.
Hele aantallen, zeker als je bedenkt dat een 'jaar' gemiddeld uit 27 (!!) vaardagen bestond.

De rivier de Couze was/ is vanwege het schone water en de gelijkmatige stroomsnelheid de ideale locatie voor het maken van papier.
Ooit waren er 13 actieve papiermolens is deze regio, nu zijn dat er slechts nog 3.
Wij zijn die 3 gaan bekijken en de eerste die we bezochten was Moulin de Larroque. Een familiebedrijf die de belangrijkste producent is van handgeschept papier in Europa; met name voor schilders, aquarellisten en drukkers van kunstwerken.
We hadden geluk, want de 'winkel' was open en bij binnenkomst...je weet niet wat je ziet! Zó mooi!!! Adembenemend mooi papier, in alle soorten, maten, kleuren.
Een alleraardigste man kwam ons welkom heten, en op mijn vraag of het correct was dat zij nog actief waren, kwam hij los: het bleek later in het gesprek de eigenaar te zijn, en iemand met zóveel passie horen spreken over zijn vak en bedrijf: bijna ontroerend!
Helemaal trots was hij en wat hadden wij een mazzel: hij nodigde ons uit om het bedrijf te gaan bekijken, en zo kwamen we in de mooiste scene terecht die je maar kan bedenken: de productie van handgeschept papier.
Vroeger gemaakt met lompen, tegenwoordig met echt katoen. De manier, het enorme werk, het handwerk dat er bij komt kijken: diep, diep respect! Zwaar handwerk ook, maar hij vertelde ook dat tegenwoordig ook in hun bedrijf de moderne hulptechnieken aanwezig waren.

Terug in de winkel, wilde ik heel graag een aandenken aanschaffen en tot mijn geluk vond ik een prachtige aquarel van de watermolen dus die hebben we gekocht. Deze gaan we mooi inlijsten en komt in ons (toekomstige) huis op de wand met aandenkens aan reizen.
Als extra kreeg ik nog enkele mooie vellen geschept papier mee, wat een verwennerij!

Na deze mooie en interessante rondleiding zijn we verder gereden. Leuk was de weg tussen het kanaal én de rivier in (het Jaagpad). Bij aanleg van het kanaal is het dorp Ste-Capraise in tweeën gedeeld en is er geen brug maar een onderdoorgang gemaakt.
De weg die wij reden kwam langs een voormalige gabare-haven, langs een voormalig droogdok, zó leuk om te zien om uiteindelijk aan te komen bij de sluizentrap.

Deze sluizentrap is één van mooiste binnen Europa. Over een afstand van 289 m overwinnen zes sluizen (2 drievoudige sluizen) een hoogteverschil van 22 meter.
Wij hebben de 300 meter gelopen langs de sluizen en wat een indrukwekkend staaltje bouw! Ogen tekort, foto's te veel en genieten.

Na het wandelen langs die prachtige sluizentrappen, zijn we naar de vislift gegaan. Een ingenieus bedachte constructie om vissen die de Dordogne opzwommen om te paaien, maar dit door de aanleg van een enorme stuwdam niet meer konden, tóch de rivier op te laten zwemmen.
Kunstmatig opgewekte stromingen leiden de vissen naar een grote kuip, die om de 2 uur naar boven wordt getakeld. Daar wacht een 70 m lang kanaal met imitatierotsen die de dieren vervolgens verder op weg helpt.

Je kan een kijkje nemen in de barrage en met wat geluk zie je de vrolijk zwemmende vissen; helaas waren er bij ons geen. Maar wel leuk en boeiend om te zien hoe de ze de natuur toch in stand willen houden ondanks alles.

Daarna doorgereden naar 2 bastide dorpjes; Beaumont en Monpazier.
Schitterende dorpen, waar je werkelijk verliefd op wordt.
Ik kan me zo maar indenken dat de opnames van King Arthur e.d. in deze dorpen zijn opgenomen, authentiek als mogelijk, middeleeuws, zoveel mogelijk nog in de 'originele' staat bewaard; té mooi. (én toeristisch, dat dan wel weer).
Een Bastide is een soort van vestingstadje , ooit gebouwd door zowel de Fransen als de Engelsen in de omstreden 'linie' oorlog die wel 100 jaar heeft geduurd. De opzet van een Bastide is een vierkant middenplein, waarbij de straten binnen de muren een schaakbordpatroon vormen.
hoge gevels sloten het plein zo min of meer af, waarbij enkele de hoekwoningen zo ingesneden zijn dat ruiters en smalle wagen door de hoekportalen heen konden.

Té mooi en leuk, hier ook een heerlijke lunch gedaan en toen weer de terugtocht naar de camping gereden.
Even bij de Spar (!!) langs om wat boodschapjes te doen en terug op de camping wat gedronken om vervolgens ons kwartier zwemmen aan te vangen. We hebben iets langer dan een kwartier gezwommen waarbij Rob 31 baantjes heeft gedaan en ik 26. Er zit vooruitgang in en we zijn tevreden!

Nu net gegeten, zo denk ik nog even een spelletje en dan ons bed in.
Morgen gaan we de kano in, is ons plan.
Dit hebben we 5 jaar geleden ook gedaan, toen de korte route, nu gaan we voor de lange route.


Wordt vervolgd!

Jacq.