Dag 3. 27 oktober

Zondagmorgen kwart voor zeven...
De wekker gaat, naast me ligt mn dochter comateus te zijn.
Even later blijkt dat ze al langer wakker is, wat nerveus want ze twijfelt of ze de run wel binnen de maximale 8 uur zal volbrengen. Uitgerust maar zenuwachtig vertrekt ze naar de inschrijving. Ik besluit maar gelijk te gaan douchen, klaar is klaar tenslotte.
Terwijl ik sta genieten onder een warme douche, lijkt t net alsof er iemand op de deur staat te bonken. Ik negeer het geluid, maar als het blijft aanhouden, ga ik toch maar even checken. Handdoek om en bij de deur hoor ik Jamilla. Serieus...deur open, komt ze binnen omdat 'ze haar paspoort moet hebben'. Pfft.

Even later Alejandra in de app of we al klaar zijn? Jamilla appt terug dat ze nu gaat ontbijten dus gaan we haar even gezelschap houden om haar daarna succes te wensen als.ze begint. De zon schijnt heerlijk, een strakblauwe lucht.

Áls Jamilla weg is, gaan Alejandra en ik nog even terug naar de kamer. Eerder hebben we al besloten om Jamilla halverwege aan te gaan moedigen en ondertussen gaan wij een mooie route rijden.
Afgesproken om met z'n 3en om 10.00 u te gaan ontbijten.
Op mijn kamer ga ik gezellig even met mijn man bellen, bijkletsen. Even voor 10en geef ik aan om te gaan ontbijten en in de ontbijtzaal aangekomen zijn ze er nog niet. Ik pak vast koffie en een broodje en app Alejandra dat ik er al ben.
Ik krijg een verbaasd appje terug :" nu al? Ik zit nog even te chillen komen straks hoor" , en ik besef dat ik naar de NL zit te staren. Dus is het nog maar 09.00 uur.
Ik besluit om maar te gaan ontbijten, en daarna de omgeving te gaan bekijken en maak mooie foto's.

Om ff 10.00 uur gaan we alsnog ontbijten (Ik met jus d' Orange, want gegeten heb ik voldoendw).
Daarna gaan we op het terras de route bepalen nadat we gecheckt hebben waar Jamilla nu rent. Nadat we dat hebben uitgevogeld, gaan we op weg, en zien we de mooiste plekjes .
Na een klein uurtje zijn we bij het uitzichtpunt waar we Jamilla gaan opwachten.

Een prachtig mooi park, veel picknicktafels en geweldige tuinbbq' s. Bijzonder gegeven : hier staan ze voor vrij gebruik in een park, bij ons betaal je er een godsvermogen voor. Bizar.

We genieten in t park van de zon, elkaar en de gezelligheid. Steeds meer mensen komen , de renners gaan bij onlangs en wij traceren Jamilla in de buurt. De renner voor haar komt ons voorbij maar dan blijft t stil....heel stil...We zien dat ze in de buurt moet zijn volgens de tracker maar geen Jamilla. We horen vermoedens..misschien is ze aan het plassen, ff wat eten ?
Maar het duurt wel heel lang. Alejandra geeft aan dat ze misschien wel in het EHBO huisje zit...Hugo besluit die kant even op te lopen...en na 5 min komt ie terug met Jamilla.
Ze is erg verdrietig want ze moet jammer genoeg stoppen met de run. Haar heup doet té veel pijn om de laatste 27 km uit te lopen. En ondanks het gegeven dat ze héél trots mag zijn op de 27 km die ze wél heeft gelopen weegt de teleurstelling nu even zwaarder.

We gaan de mooie route verder rijden, verbazen ons over de route die Jamilla al heeft gelopen....diepe buiging en respect.

De dag maken we mooi af, schitterende uitzichten, prachtige dorpjes. Lekker eten in wederom een leuk Portugees restaurant , heerlijke gerechten en prettig gezelschap.
Hugo wíl ons persé een mooi dorpje laten zien maar heeft zich te laat gerealiseerd dat de klok is teruggegaan
Het is dus vroeger donker en hij besluit om zijn raceskills aan ons te tonen. Dit lukt m heel goed, en we komen aan in een dorpje dat zó van een ansichtkaart lijkt te komen!
Piodão is té mooi. Zelfs in het donker. We besluiten door het dorpje te wandelen. Serieus, té leuk!!
Het dorpje bestaat volledig uit een soort van leisteen. Bij terugkomst beneden, werden we gevraagd door de plaatselijke slijter om te komen proeven van alle likeuren die hij heeft . Hilarisch uurtje op t terras met veel shotjes en een ijsje voor Jamilla. Ik vroeg mij op een gegeven moment ad of ze misschien ook van een soort kaasplankjes verkopen van de steensoort daar, maar helaas dat niet.
We zaten nog wat na te genieten van de likeuren en de dag, toen Jamilla zou gaan afrekenen maar ze geen bankcard accepteren. Voor ons als NL bijna onwerkelijk, voor hier heel normaal. Ik had nog cash en op het moment dat ik op zou staan, word ik op mijn schouder getikt en staat de slijter naast me met 3 leisteen plankjes...té grappig. Ik besluit de kleinste mee te kunnen nemen in mijn koffer. Achteraf denken we dat hij de stenen gewoon bij het huis in aanbouw heeft weggehaald, hahahaha.

We zijn daarna op ons gemak weer naar Lissabon gereden waar we rond middernacht weer terug waren. Na een Mac te hebben verobberd, is Hugo gaan slapen, en wíj hebben nog een paar uurtjes een moeder/dochter uurtjes gehad met diverse discussies, meningen en diepzinnige gesprekken over relaties, mannen en ons.
Rond 02.30 ons bed opgezocht en nu, maandag de 28e , rustig aan genieten van onze vrije tijd.
Straks gaan we naar de tentoonstelling van Banksy en Bélèm bekijken, we willen de oude stad nog even in (Alfama) en daarna zien we wel.

Morgen wordt dit vervolgd.
Jacq.