Dag 6 - 24 januari 2024

Vandaag een dagje Kaprun. De familie Zeewolde had een mooie blauwe route uitgestippeld in Kaprun. Mooi hoog, eerst met 5 liften de hoogte in en dan hupsakee...naar beneden.

De rit erheen hadden wij de dag ervoor al gemaakt, maar het is wel een hele mooie omgeving hier hoor!

Prachtige uitzichten en berggezichten, de zon scheen heerlijk, dus helemaal goed!

Een groot skipark in Kaprun en drúk, niet normaal.

Maar wat was de tocht naar boven mooi, overstap na overstap, de prachtige pistes onder ons, de dwaze skiërs die off-piste gingen, die de zwarte af gingen. Wij kregen in de lift al haast buikpijn toen we ze zagen...hahahahaha.

Bovenaan gekomen, bleek dat de laatste lift niet ging, toen we uitstapten snapten we ook wel waarom: we werden bijna weggeblazen door de wind. Een sneeuwstorm blies de sneeuw in ons gezicht en we moesten ons serieus goed staande houden.

Op naar de stoeltjeslift en toen lekker naar beneden! Wat ging het lekker en goed, wel wat wind, maar goed, het had ook z'n charme.

Iedereen ging lekker, een kilometer of 3 a 4 en toen was het moment daar!

We hoorden Anouk roepen: "Mama, Jacq, Rob, réchts aanhouden"... en toen ging het fout.

Steil, steiler steilst...althans, in onze ogen. Poeh...daar stonden we. En we moesten naar beneden.

Lang verhaal kort: grotendeels lopend, pijn in de benen, heupen, af en toe voorzichtig glijdend, het laatste stukje eindelijk weer skiënd, zijn we beneden bij het volgende station aangekomen. Maar wij waren wel klaar...gek is dat, hoe het brein dan werkt.

Dus we hebben lift na lift weer teruggenomen en zijn we op een gegeven moment op een blauwe piste die er wél redelijk uitzag gestopt en daar lekker gaan skiën.

De rest van de familie was boven gebleven, helemaal prima.

Lekker geluncht, toen zijn we naar het dal teruggegaan en daar ons omgekleed en de rodelbaan ingeklommen. Helemaal leuk, eigenlijk was het voor herhaling vatbaar maar jammer genoeg ontbreekt de tijd effe.

Na het rodelen gezellig even in de après ski bar gezeten maar toen we koud werden zijn wij vast naar ons appartement gegaan en hebben we 's avonds aangehaakt bij de familie aan het eten.

Josien en Rowan hadden een overheerlijk gerecht gemaakt, kip Madras, maar dan vegetarisch, verrukkelijk.

Je merkt gedurende zo'n week dat iedereen vermoeider raakt en dus na het eten niet al te laat weer teruggegaan. Thuis nog even een afzakkertje genomen en toen lekker ons bed ingedoken.

Morgen weer...