Dag 5 - 31 augustus 2020

Vandaag is het plan om in de Serra de Estrella enkele plaatsen te bezoeken waar ik in oktober jl. met de meiden en Hugo ben geweest toen Jamilla haar Estrelacor run ging doen.
Dat betekende dat we de tocht begonnen om naar Hotel Luna de Estrella te rijden, in Cavilho.
Een kleine anderhalf uur vanaf waar wij zaten, maar geen haast dus prima.

Genietend van de mooie Serra, wat meer gewend aan de weggetjes en hoogte-en stijging percentages, kwamen we aan bij het hotel.
Het leuk van de tocht was, dat ik deze nu bij daglicht kon ervaren i.p.v. donker als destijds in oktober.
Misschien is het maar goed ook dat ik het niet heb geweten :-)
Allemachtig, af en toe en billen knijpen hoor...

Verhalen kwamen ook terug, dat was ook leuk.
Rob herkende het één en ander van de foto's die hij toen heeft ontvangen en was ook verbaasd over de stijging van het pad waarop Jamilla gelijk al moest gaan rennen.
Bij het hotel een bakkie gedaan en toen door naar Torre, het hoogte punt van Portugal op 1900 m, hoogte.
Rob zijn geoefende oog viel gelijk op het bordje op de Torre: radartoren van de NATO.
Verder was hij niet echt onder de indruk trouwens, vond het wel mooi maar ach...hahahhaha...bijzonder mens is het af en toe.

hier ook gelucht...typische Portugese gerechten, heerlijk maar zoals hier gewoon: véél te véél!

Na de lunch doorgereden naar het park waar we Jamilla hebben opgepikt nadat ze met te veel pijn in de heupen helaas na 26 km (!! ik doe het haar niet na) moest opgeven.
Rob was verbijsterd over de hoogteverschillen die ze heeft gerend, dat is ook echt niet normaal.

Vanuit de Serra doorgereden naar Monsanto.
Monsanto is het meest authentieke Portugese dorp volgens een wedstrijd in Portugal.
Het is een bijzonder dorp; ooit gebouwd als vestingstadje op, naast en tussen keien. En geen kleine keien ....nee, keien zó groot dat er inderdaad huizen uitgebikt konden worden, of balkons van gemaakt konden worden en als dat meer.
Spectaculair en buitengewoon. Je weet niet wat je ziet!
Ook het hoger gelegen kasteel bestaat grotendeels uit keien.
We zijn nog naar het hoogte punt geklauterd, letterlijk want de paden zijn ook nog middeleeuws.
Maar goed, we hebben het gered!
Op de wandeling terug zijn we bij het tweede cafe in het dop even wat gaan drinken en hadden we de mooiste plek om de zonsondergang te zien, helaas gooide de wolken roet in het eten, maar desondanks was het wel mooi!

Daarna teruggereden naar onze airbnb, daar nog een afzakkertje genomen en een potje klaverjassen gespeeld om vervolgens kapot ons bed in te rollen.

Vandaag staat er een rustige dag op de planning.
We rijden straks naar Evora, en via de weg die we rijden zien we wel of we nog ergens gaan kijken.

Wordt vervolgd...