Dag 4 - 30 augustus 2020

Na een betere nacht in een gewoon bed, waren we weer op tijd wakker.
Dit keer door de hond van Baskerville :-)
Hier in Portugal zijn best veel zwerfhonden, je komt ze overal tegen, en die hebben af en toe hun vergadermoment waarschijnlijk.
En dit keer was dat in de Rua da Valeira in Valim Torpim.
Maar ach... t was een redelijke tijd dus geen gemopper van onze kant.

Na een lekker ontbijtje, met liefde klaargemaakt door mijn man, gaan douchen, de spullen ingepakt, het huis schoongemaakt en op naar Castelo Rodigro. De ruïne van dit voormalige kasteel torent hoog boven het dorp uit, en de woningen rondom de ruïne worden gewoon nog bewoond. Veelal families vanuit de vroegere jaren, maar toch ook 'nieuwe aanwas' .

Vanaf de berg waar de ruïne op staat, heb je mooi zicht op de Spaanse grens. Enkel een water grenst de beide landen.

Daarna zijn we de tocht verder gaan rijden, om de Sera Estrella heen naar Piodão; het bekende historische leistenen dorpje in de Estrella.
Vorig jaar ben ik daar geweest met Allie, Jamilla en Hugo, en het is zo bijzonder, dat ik dit Rob ook wilde laten zien.
De rit was prachtig; de natuur, zo totaal andee=rs dan de Douro Vallei.
Ruiger, allemaal steenreuzen :-) , prachtig!

De laatste 25 kilometers waren letterlijk adembenemend...ik ben geen bangerd achter het stuur, maar de hoogtes, de smalle bergweggetjes, zonder vangrail aan de kanten, de stijging-en dalingspercentages... ik had gewoon klamme handen.
Mijn lieverd heeft op een gegeven moment het stuur toch maar over genomen, want ik was er even klaar mee.
Nu is Rob heel snel aangepast aan de lokale gewoontes van een land ben ik achter gekomen, dus die reed op z'n Portugees de bergen verder in, dat ik af en toe dacht....'misschien had ik toch zelf achter het stuur moeten blijven zitten' ...hahahahaha...maar we zijn in Piodão aangekomen. Ook dát was een bijzondere belevenis.
Waren wij er vorig jaar in oktober en 's avonds en dus de enige 'toeristen' en konden we gewoon op het plein parkeren, nou dat was dit keer beduidend anders!!
Ver beneden het dorp stonden de eerste auto's al geparkeerd en Rob, niet bekend met de situatie, vroeg zich terecht af of we daar dan niet moesten parkeren?
Nu ben ik redelijk van de 'niet verder lopen dan noodzakelijk' , dus adviseerde om gewoon naar boven te rijden en te kijken of er daar plek was.
En dat was er :-)

Het dorp bij daglicht is werkelijk onwaarschijnlijk leuk! De hoeveelheid toeristen wat minder maar voor het dorp was ik er wel blij om.
Even geluncht en toen het dorpje in gewandeld, en genoten van de bijzondere bouw en de prachtige omgeving.

Daarna zijn we de monstertocht verder gaan rijden, en we kwamen zo hoog dat de bomen er niet meer groeiden. Hoger dan hoog, bergweggetjes zo smal dat je hoopte dat het eenrichtingsverkeer zou zijn maar wat een fenomenaal uitzicht!
Jammer genoeg lukt het mij niet om de diepte goed zichtbaar op foto's te krijgen, maar het is prachtig.
Na een kleine 2 uurtjes door de bergen (en dat voelt dan best héél lang) kwamen we aan op plaats van bestemming in Castelo Branco.
Het huis waar we zitten ligt echter in Barbaido waar we allervriendelijkst werden opgewacht door opa en oma van host.

Nu waren we aan de late kant, moesten nog boodschappen halen én eten maar opa wilde ons niet laten gaan...hahahhaha
Efin, lang verhaal kort: we waren 10 minuten voor sluitingstijd in de supermarkt, daarna langs de Mac omdat we geen van beiden meer zin hadden in lang tafelen in een restaarant.

'thuisgekomen' hebben we de race terug zitten kijken en daarna zijn we plat gegaan.
Vandaag zijn er plannen om naar Torre te gaan, het hoogste punt van Portugal, dus ik ben voorbereid op wederom een monstertocht door de prachtige bergen van de Sera Estrela.

Wordt vervolgd...
Jacq.