Dag 8, 4 oktober 2021

Voor vandaag hadden we geen vastomlijnde plannen.
Dat betekende 'uitslapen' en daarna lekker rustig aan rommelen in en rondom onze hut. Koffie, crackertje, digitaal krantje, boekje...en dat alles met een opkomend zonnetje erbij: helemaal dikke prima!

Nadat we tot de conclusie kwamen dat een dagje strand tóch niet tot de mogelijkheden behoorde gezien de wind, besloten we de bus te pakken naar Heraklion en een bezoekje te brengen aan het Historisch Museum.
Vooral ik vind dat soort dingen altijd wel interessant en tenslotte kan een uurtje cultuur snuiven sowieso geen kwaad; je word er namelijk niet dommer van :-)

Zo gezegd, zo gedaan, op naar de bushalte.
en dat is hier dan toch wel weer even anders dan bij ons, oké de halte niet ( voor de bijdehandjes onder ons...hahahahaha) maar wél hoe je erachter kan komen om welke tijden zo'n bus dan ook rijdt!

Rob is af en toe slimmer dan ik, dus ging het uitzoeken. (heeft overigens ook te maken met het feit dat hij ongeduldiger is dan ik hoor!!, ik ga op een bankje zitten chillen en wacht wel tot de bus komt, maar zó is mijn man niet!) Hij kwam tot de ontdekking dat de bus mogelijk maar 1x per uur reed...alleen..om welke tijden, dat was de vraag, want het was op dat moment 11.45 uur, en als hij het goed zag, waren de tijden ieder uur op half, dat zou inhouden dat we nog 45 minuten moesten wachten.
Ik zat nog steeds prima op dat bankje en dacht bij mezelf: .'in de zon, uit de wind, best! Maar Rob niet, die wilde het voor de zekerheid toch even gaan vragen bij de kaartjesverkoper. Hij die kant op, ik m'n telefoontje erbij, ff internetten, hoor ik ineens gehaast: 'Jacq. de kaartjes'...daar was de bus :-)

Hup, in de bus, en daar gingen we. En ik moet zeggen: de buschauffeurs hier hebben wel een groot hart hoor, potverdikkeme...af en toe kwamen er malloten langs de bus heen, en moest de chauffeur in de ankers...niet te best. Maar goed, wel weer heel leuk om ook dit mee te maken.

In Heraklion aangekomen zijn we bij de eerst beste halte gestopt die, in onze beleving, het dichts bij het museum lag, waardoor je dan toch wel weer door enorm leuke straatjes en pleintjes komt, zonder toeristen. Ik blijf dat toch écht het leukst vinden!
Ook kwamen we nog langs een winkel waar ze een schitterende, compacte, houten levensboom hadden staan, en aangezien ik eigenlijk een nieuwe il, ben ik er maar even naar binnen gestapt.
En dat is dan ook wel bijzonder hoor: de winkel open, alles uitgestald om mee te nemen, maar geen verkoper te bekennen, 3x roepen maar niemand die komt. Oké, dan hou ik mijn geld in mijn eigen zak...gemiste (verkoop) kans.

Op naar het museum, maar eerst een lekkere ijskoffie en cappuccino in de zon op een prachtig terras aan zee. Genieten met een grote G.

Het museum was indrukwekkend, ik verbaas met erover dat de Kretenezen bijna alleen maar van oorlog naar oorlog hebben geleefd in het verleden. Eigenlijk zijn ze maar een korte periode zelfstandig geweest, van 1898-1913, daarna hebben ze zich aangesloten bij Griekenland. Grappig om te zien ook dat de Moslim invloeden enorm zijn geweest hier, evenals de Joodse invloeden. Mooi die oude verhalen, mooier nog alle kunst en uit de oudheid opgegraven oude spullen.

Ik heb genoten van het bezoekje en wederom veel geleerd. Daarna gezellig de stad ingewandeld om boven op het plein heerlijk neer te strijken op een terras waas we al eerder deze week lekker hebben gezeten en hier een heerlijke lunch genuttigd.
Want óók dat is een gezamenlijke hobby van Rob